Voor de schoonzoon

Mijn 3 jaar-oude-dochter heeft dus een lief. Zo al gans haar leven bijkans.

Dat lief is een uur of 19 ouder dan haar. Ze zagen mekaar voor het eerst toen zij 5 dagen en hij 6 dagen oud was. Vroeger kon niet, want beide pasgeborenen lagen in hun respectievelijke kraamkliniek.

Ze hebben samen al heel wat mooie herinneringen opgebouwd onder andere in Corsica en Kroatië alwaar ze elkaar, onder lichte dwang en volledig geënsceneerd, eeuwige trouw beloofden.

Ze zitten samen in de klas en zijn onafscheidelijk.

Roos praat ganser dagen over haar lief. 'Ik ben verliefd op Thorben', zegt ze dan. Kunt ge haar trouwens ongelijk geven? Zo'n schattig ventje.
Ze vertelt welke kindjes Thorben hebben pijn gedaan en hoe erg dat wel niet is. Of ze vertelt hoe ze Thorben heeft getroost, geknuffeld en zelfs gekust. 
De naam 'Thorben'  zit verwerkt in elk antwoord dat ze formuleert. Zoals op de vraag  'Wat heb je vandaag gedaan?', 'Met wie heb je vandaag gespeeld?', 'Wat wil je morgen graag doen'?, etcetera, etcetera.
Het is ongelooflijk hoe lief en zorgzaam die twee voor mekaar zijn. De jongen ligt ons nauw aan het hart. Gans zijn familie, for that matter.

Ik wilde de jonge knaap iets maken. En Roos wou dat dat in hetzelfde stofje als haar jurk was.

We kozen voor het rugzakje van Noodlehead, zoals ik er ooit al eens twee maakte. Beresterk zijn die dingen.

Zie toch eens hoe schattig die twee.