Maak uw dochter eens ongelukkig

Nee, niet omdat ze moest stofzuigen. En het gaat trouwens ook niet over deze dochter. Deze dochter is uiterst gelukkig.

Het zit zo.

Ik ken dat gevoel. Zo op slag verliefd worden op een stofke en dan keihard verlangen tot uw rokske/bloeske/kleedske af is. En dan superblij zijn.

Tot uw moeder het verprutst. Bijvoorbeeld door een rokske te maken dat te klein is. Dan zijdt ge doodongelukkig. En moet ge lijdzaam toezien hoe uw droomrokske in uw droomstofke doorgegeven wordt aan uw zus. Doodongelukkig.

Die zus daarentegen. Die is in de zevende hemel. Want die vond dat stofke ook wreed schoon. Maar 't was al gereserveerd voor de oudste zus. Balen. Tot de moeder het verprutst en ge uw droom toch nog ziet uitkomen.

Het model is hetzelfde als hier. Het zit super en Janne heeft het rokje al veel aangehad. Dit is een maatje 128. Ik hou van de plooitjes in voor- en achterpand en de zakken zijn ook een pluspunt.

Ik stak deze keer tussen het voorpand en de zakjes een witte paspel. Wel leuk, vond ik.

Stien is ondertussen al een klein beetje minder ongelukkig. Vermiljoen had nog juist een metertje liggen van het prachtige stofje. En alhoewel ik er niet voor ben om de dochters in hetzelfde rokske te laten rondlopen, had ik er wel zin in om mijzelf eens geweldig populair te maken bij de dochter.
Missie geslaagd. Haar gezicht straalde toen ze de nieuwe lap stof zag. Nu nog het rokje maken.