De maand maart staat in het teken van de sportklas.
Stien ging 4 dagen weg van huis. Een ganse stap voor haar, want het is zo'n huismus. Haar briefje naar huis eindigde met de woorden 'Ik mis je.'. Zucht. En krak. Dat was mijn moederhart.
Maar eens terug thuis kwam uit deze tekening naar voor hoe leuk ze het wel niet had gehad. En met welke blije gevoelens ze op de 4daagse terugkeek.
Janne drukte haar blijdschap over de terugkomst van haar zus uit, door op de desbetreffende dag een superblij kindje te tekenen met oranje haar.
Dit is zo'n leuke herinnering voor later!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenOh, dat groot worden en loslaten kan soms zo moeizaam gaan. Ik heb nog steeds zo'n briefje van de oudste op kamp waarin hij schreef dat het heel leuk was maar "als ik aan jullie denk dan moet ik bijna huilen" Wat ik prompt zelf deed bij het lezen van die woorden...
BeantwoordenVerwijderenMaar het thuiskomen is dan zo fijn, zij beseffen hoe goed het thuis wel iets en jij weet plots weer dat het niet alleen maar vroegwakkerzijnde ettertjes ofzo zijn ;-)
@Hotelmama. Slik zeg. De tranen stonden mij ook nader dan het lachen.
BeantwoordenVerwijderenMaar je hebt het precies verwoord hoe het is!
Ach, zo mooi....
BeantwoordenVerwijderenoh zo lief, zo een briefje! Dat is beter dan mijn zoon die op zijn eerste bosklasse-brief schreef: 'Tot zaterdag'. En de bosklassen duurde maar tot vrijdag ;)
BeantwoordenVerwijderenROFL, tante Hilde!
BeantwoordenVerwijderen